Kliphart

En in jou koelte...

Hoop op 'n Fat Lady

Aan die einde van my uiters onsuksesvolle eet nie sweets nie dag, sit ek met die pak agtergeblewe chips van die naweek.  Dis als deel van 'n desperate poging om die gejuig van die 2 blitsendes te oorleef.   

….dalk  'n chip in elke oor probeer??….

My Maandag kliënt het geskuif na Vrydag en ek het die oggend verwyl deur aanlyn gholfdagvorms vir die skool se webwerf te ontwerp. En tussendeur, as advertensie breuk, bakhand e-posse te stuur aan elke iemand wat iets doen in die hoop om darem sommige te bereik.  Ek het gedog dís 'n crap joppie tot ek 13:40 pandora se 2 bokse van klaagliedere by die skool gaan oplaai het.  Nie almal kan sê hul het 'n "live"  opera op sy peak in hul kar gehad nie!  Die musiekles 2:30 was ons redding en die twee kon van daar hul solo's doen…..wetie waar die blerrie fat lady was nie, want "over" wou hierdie gekla en kerm net eenvoudig nie!  

Ek was nog nooit so dankbaar vir die gejaag na Akrobaat en landloop direk op musiek nie!  Stilte.  Selfs al moes ek in die uurtjie wat ek het, Sportsmans Warehouse toe jaag om skooldraggroen rekkies te gaan koop sodat die arme blootjies tog net nie in die moeilikheid kom oor hul swart (byna onsigbare) rekkies nie. Dit was "tempting" om dit te los….

Ek's 15min vroeg vir S se landloop en wentel terug na my vreedsame oggendaktiwiteit van borge visvang …die keer via sms.  

Ek klim uit - nice mamma kyk laaste stukkie van landloop en stap saam moeg en dank vader stil kind kar toe.  

En daar kies ek die regs-om roete om die skool! 

Grid lock tussen skool en huis!  

Desperaat soek ek na Night Rider se KID kar turbo boost maar weet dat selfs dit my nie eers betyds vir die laaste swaan se dans sou aflewer nie.  

Ongelukkig is dit Kristen en LAAT is LAAT ongeag die rede en verskonings, die loerie–spotting in die tuin wat ek met haar gedeel het, die Bovril broodjie wat ek in vierkantjies gesny het of die borreltjies water wat ek agter haar aangedra het.  Sy is de moer in en dis so.

OkChips is byna op….so terug by die loerie….die stories wat mens self skryf moet darem happy endings hê!

Die vorige eienaars het ons byna 'n klousule by die koop laat teken dat ons nie die bos agter die swembad sal uithaal nie want daar woon 'n loerie.  Siende die bos na iets uit Harry Potter gelyk het, was dit van die eerste om gegroet te word en daarmee saam die loerie wat in elk geval na die bouprojek, skoonveld was.  Nege jaar later en die pragtige geel takke van die Jo-burg Gold en bosse Dietesse lewer 'n loerie aantreklikheid.  Of so hoop ek uit die diepte van my hart – want daar MOET net iets hemels van hierdie helse dag oorbly….

En dan 'n bietjie suspens net vir my liefste mede-loerie liefhebber Pa…en diep in my skuil 'n bang dat Cola – die rot/voëlvanger - tog net nie hierdie ongelooflike mooi sal verdryf of nog erger ….nie.

  

Bakboord na oorboord

Die lewe het altyd 'n ou verrassinkie in die mou…soos vanmiddag toe ek so op die laaste oomblik besluit om heerlike sjokolade poeding te maak.  Vir my gesin is tuisgebakte poeding 'n verrassing 1000 maar dis nie die surprise element waarna ek verwys nie…..

 

Vol moederlikheid roep ek so net voor 12 vir Kristen, my altyd gewillige hulp, om die poeding te maak.  Kyk dis vir my 'n behoorlike  stretch.  Kombuis is die een plek waar ek op my beste funksioneer as ek op my eie.  Nie oor ek een of ander wonder sjef is en my liefde vir kosmaak die oorhand kry in die vertrek nie, bloot oor ek eerstens hard moet konsentreer op die gedoente wat net nie so natuurlik kom nie en tweedens sodat niemand sien hoe vreemd ek by die antwoord uitkom nie.  Veral in tye soos hierdie (en laas maand en die maand voor dit en …) waar die kosmaak inspirasie min is en die proeery meer word uit blote frustrasie.  Nou ja, gedryf deur skuldgevoelens oor my grommigheid die laaste week en die afskeep etes sindroom, bevind ek my voor die stoof langs my baie opgewonde 8 jarige.   Ek het als mooi uitgehaal en gereed gesit vir haar en gee instruksies so tussen die hoender en groente maak deur.  Sy's nie bang nie en begin sommer so van bo af die bestandele in die bak gooi, bogger die instruksies!  Gelukkig is dit een van daai oulike resepte wat van bo na onder deur die bestandele gaan!

Die eerste hubbeltjie is toe ek sê kry die bakpoeier blikke agter jou en sy hoor net die agter jou deel en vat toe die houer kakao. Die opvoeder in my spreek mooi rustig maar ferm die gebrek aan detail hoor aan toe sy die eerste 5ml kakao ingooi…..sy "ooooo" en trek die bakpoeier nader.  Gelukkig vir haar ís kakao volgende op die lysie en kan sy net 'n vinnige aftrek som doen (bietjie ekstra pret vir die somliefhebber!) en die res van die 30ml kakao in die bak gooi.   Tra la la! No problem!

Met deeg gedeelte in die bak omtrent waterpas gedruk met die eetlepel is dit tyd vir die kors van bruinsuiker en kakao en dan die water om 'n souserigheid te maak. 

Kyk, party foute kan 'n redding wees want my dowwe dolle deel waarvan die kop nou al skoon dronk is van die 8 jarige se gesels, maak toe weer die fout (in sekere take is konsekwentheid wel 'n virtue) en gooi die water by die bruinsuiker en kakao mengsel.  En dis toe nou net waar die reuk van hierdie kakao my netjies verras!  Groot oeps…die kakao is toe nie wat hy homself voordoen nie en verras ons toe behoorlik toe hy uit die closet kom met sy Bistro reuk… 

Ons het saam besluit om nie ons te laat onder kry nie, selfs nie deur die ontdekking dat daar net omtrent 50ml regte kakao is nie - ver te min om oor te begin. K proe aan die deeg en stamp dit as lekker met 'n "mmm-m",  ek wonder!  Die weird kleur maak skielik sin.  Ons deur egter deur – gooi bietjie ekstra bruinsuiker in die sous en haal 'n interessante soet–sout bistro sjokolade poeding 35minute later uit die oond. Saam met die suur smaak van berry frozen yoghurt is dit beslis 'n poeding wat 'n smile op jou gesig sit!

TRA LA LA! No Problem!  

PS ek wonder of dit minder vetmakend as die real version is??

Think Pink!

Die dag het bonatuurlik goed begin met die kinders wat ek mooi vroeg - 07:14 – by die skool gedrop het.  

Nota aan die leser: 

Als voor 7:15 tel as vroeg en plaas my in gunsteling-mamma kategorie – so 'n dag het groot potensiaal.  

Tot by 7:24 is voor die eerste klok en ons is betyds. Afhangend van die aanloop tot by die kar kan so 'n dag nog deur gehaak word.  

Daarna raak dit of lelik of dis oor dit reeds lelik was dat ons dan eers arriveer.  

Vanoggend was belaai met potensiaal - ons was vroeg vir skool ten spyte van Shené wat nog eers terug gehol om die vergete "props" vir haar Afrikaanse toespraak te gaan haal en toe vir Kristen byna laat hiperventeleer het.  Gister was ook goed betyds maar die potensiaal het iewers net voor skool oplaai 'n wobble gevang in 'n glas wyn by middagete saam my klient, wie se 24 prente ek gaan ophang het.  Dit het meegebring dat Pick 'n Pay nooit besoek is nie en ons op die rant van die laaste 2 toiletrolle speel.  Met die vroeg-aflaai-adrenalien in die are kry ek 'n blink oomblik en besluit om sommer gou Pick 'n Pay in die Spar te doen (teen so 'n R50 ekstra!) voor ek gaan oefen!  Woerts warts met die trollie, vergeet wel die kakao, maar die res van die lysie is afgehandel saam met die finishing touches van my vriendin se simboliese verjaardag pakkie.  Ek ontdek sommer 'n oulike tissue nommertjie – dis 'n beautiful pers houer soos 'n Pringles houer met Twinsaver-tissues in. Die perfekte geskenk vir my bride to be sus se 3 maande countdown geskenk! OK, 'n klein bietjie eienaardig maar dis darem met 'n boodskappie "die trane deel is nou verby" …en hul is gewoond aan my vreemd interessante? geskenke. 

Pakkies in die kar 20 voor 8, oppad huistoe en mooi betyds vir oefen van 8:00.  Ek sing heerlik saam Joe Niemand se CD, "Ek sal nie bang wees nie", ….laaste reguit stuk voor die draai huis toe…ek merk die  swart vrou in haar somers-afrika-motief bloes met sy pragtige super pienk bib op.  Maar dis nie die bib of die lofklanke van Joe wat die smile op my gesig breer rek nie.  Haar hare is in 10cm stokkies (of wat sal mens dit op 'n Dinsdag more noem?) wat regop staan soos  'n krimpvarkie se penne en die punt van elke stokkie match haar bloes se skitter-pienk bib.  Soos sy loop wikkel die hare…en ek dink in my hardop lag "vandag gaan interessant wees!"

By die huis laai ek en my Schnauzer-seuntjie, Cola, gou die kar uit en bel vir Josephine wat 5 voor 8 nog nie gearriveer het nie.  Sy is oppad – is hier bo in die straat.  Die pienk gelukkigheid verlaat my en ek is sommer opgekrap…my 4kg is bedoel om te bly want daar mis ek nog 'n oefen sessie!  Die viesgeit oor die insident wéér afspeel en ons eintlik vir haar 'n naby blyplek gehad het wat sy verongeluk het oor sy haar ongeskik gedra het, kry die oorhand en surf by my mond uit as "This is not working for me.  You must either find a place closer or look for work in Krugersdorp" (sy bly net buite Krugersdorp en moet 3 taxis vang om by ons luukse woning uit te kom – meer as helfte van haar maand se salaris). Die absurdheid van my vies-woorde slaan teen my hart se kante…die vrou se dogter was van Sondag na kerk vermis en het Maandag oggend 7:15 by die huis aangekom met 'n vertelling dat 'n man haar na sy huis toe gedwing het en daar gehou het.  Fien is met haar polisie toe en toe dr. toe maar die kind het weggehol by die dr.  Die stories tel nie op nie maar die hartseer is groot.  Die viesgeit smelt, ek vra omverskoning en troos na die beste wat my arms kan.  Ons drink tee saam en praat en bid tot sy weer vuur en vlam is om die duiwels te beveg.

Ek is laat vir my facial!

Die vrou met die smile-rek pienk hare verskyn weer in my gedagtes oppad salon (alias my sus se huis!!) toe en sit weer 'n hup in my.  

En 'n Carina-facial is terapie vir die siel. PUNT!!  

Ek vertrek – nou 'n uur agter skedule en geweldig bly dat ek vroeg Spar toe is!  Eagle Canyon se 40km per uur laat my voel ek wil my kar parkeer en te voet my weg vind maar die ekstra 4kg aan my lyf keer my genadiglik.  Bultjie op en bultjie af soos die sms sê, parkie op regterhand, karre by hoek huis en ek parkeer….10minute ingehaal ten spyte van spoedbeperking - ja ek weet Beyers Naude is net 70km/h.  So what!  Die b-day girl staan met haar rug na my so 5 karre aan en groet.  'n Vriendelike bouer sien my effense verwardheid oor waar die ingang is en help my met "the entrance is around the corner".  Soos 'n illiterate wat ook nie nommers kan lees nie, "around the corner" ek toe maar en los Corné om te groet.  

Dit maak sin dat meeste van die karre aan die sykant van die huis staan – die wat nader parkeer het is seker al weg.  Pragtige huis! Sjoe 3 garages!  Ek lui die voordeurklokkie wat nie lui nie.  Jinne die stoep is seker ver want dis so stil.  Baie gemaklik met myself (ek het immers 'n vroeg aflaai EN smile–rek pienk haar vrou vanoggend agter die rug!) maak ek die voordeur oop en stap in.  Geen vrolike gesels … en die chinese kindertjies op die foto's in die ingang lyk glad nie na Corné se verwante nie.  Dankie tog die klokkie se lui is stukkend!  Ek ontsnap stadig en saggies …stap weer karwaarts.  En daar sien ek 1131 soos in die sms op die muur oorkant die straat.

Morel of the story:  As iemand anders se pienk hare wat wikkel in die stap soveel magic-lag in 'n dag kan sit dink net wat gaan die hairspray in my kas more doen!!!  Think PINK.